Η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσε να κάνει το τοπικό ΠΑΣΟΚ για αντιπεριφερειάρχη

9,15 μονάδες κάτω ο αντιπεριφερειάρχης Αρχέλαος Γρανάς του ΠΑΣΟΚ στην Καβάλα από τις βουλευτικές του 2009!!!


9,5 μονάδες κάτω η αντιπεριφερειάρχης Γωγώ Νικολάου του ΠΑΣΟΚ στον Έβρο από τον αντιπεριφερειάρχη της ΝΔ!!!


Συγχαρητήρια για την επιλογή σας κύριοι βουλευτές !!

Π Α Ρ Α Ι Τ Η Σ Η Τ Ω Ρ Α !

Τι ήταν αυτό;

Το φυσάνε και δεν κρυώνει στην Καβάλα.

Οι επιλογές τους κατάφεραν να κάνουν την πιο σίγουρη περιφέρεια να κινδυνεύει.

Ο γιατρός δεν τραβούσε, οι βουλευτές τον άφησαν στην τύχη του, ο γραμματέας της νομαρχιακής ενδιαφερόταν μόνο για συγκεκριμένο υποψήφιο … Ένα μπάχαλο κοινώς.

Και ανεβαίνουν τα στελέχη να βάλουν τάξη στα ασυμμάζευτα!

Καμιά παραίτηση θα δούμε;

Θα πάρει κανένας την ευθύνη;

Θα βγει επιτέλους να μιλήσει ο γιατρός ή ήπιε το αμίλητο νερό;

Ας μας πει και κανά ανέκδοτο, τουλάχιστον αυτό το μπορεί!

Ο Δημαράς κατάλαβε και παραιτήθηκε, οι τοπικοί παράγοντες δεν πήραν το μήνυμα;

Ποιος αν όχι ο γραμματέας της Νομαρχιακής και ο υπουργός θα χρεωθεί αυτήν την τεράστια ήττα;
Αυτή δεν είναι Κοινωνική Συμμαχία, είναι Κοινωνική ασυμφωνία!

Απογοήτευση για ακόμα μία φορά από τους παραγοντίσκους …

Π Α Ρ Α Ι Τ Η Σ Η   Τ Ω Ρ Α !

"άριστον" συνέχεια...

Τελικά τις ίδιες απόψεις συμμερίζονται και άλλοι

http://www.kavalanet.gr/enimerosi/news_static/1285886969.php

http://www.proininews.gr/?cat=6

http://www.k-tipos.gr/ktipos/detail.php?ID=13635

http://www.k-tipos.gr/ktipos/detail.php?ID=13636

ΠΑΣΟΚ "άριστον";

Με πρόλαβαν οι εξελίξεις. Πριν στεγνώσει το μελάνι του προηγούμενου post ο γνωστός "άριστος", Ιατρός στο επάγγελμα, κατέλαβε την θέση του υποψήφιου αντιπεριφερειάρχη του ΠΑΣΟΚ για το νομό Καβάλας.

Η επιλογή βασίστηκε σε εντελώς αντικειμενικά και αξιολογικά κριτήρια.

Ο Ιατρός είναι γνωστός για τις διοικητικές του ικανότητες και για τον καθαρό και συνάμα αιχμηρό πολιτικό του λόγο.

Βέβαια ήταν και επιλογή της τοπικής κοινωνίας η οποία κατέβηκε στους δρόμους φωνάζοντας ρυθμικά το όνομα του, απαιτώντας την τοποθέτηση του ως μοναδική σωτήρια λύση.

Ο υπ. αντιπεριφερειάρχης πια, μπορεί με την ευφράδεια εεεεεεεεεεεε λόγου εεεεεεεεεε που τον διακρίνει εεεεεε να μαγέψει τα πλήθη του νομού.

Τα συγχαρητήρια μας στους βουλευτές για την επιλογή που χαρακτηρίζεται απόλυτα από τις επιταγές της νέας εποχής και τις απαιτήσεις του "Καλλικράτη" όπως αποτυπώνονται και από το ΠΑΣΟΚ.

«Τέλος εποχής» για το πιο συγκεντρωτικό κράτος της Ευρώπης: Να εκλεγούν άνθρωποι που πιστεύουν στον «Καλλικράτη»

Επέλεξαν τον κατάλληλο άνθρωπο που το μόνο που έχει πει στο νομαρχιακό συμβούλιο είναι ΑΝΕΚΔΟΤΑ.

Μας πήραν χαμπάρι. ΞΥΠΝΗΣΤΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

Αρκετά πια, με τις άοσμες, άχρωμες και άτολμες επιλογές πολιτικών προσώπων

Διαβάστε και τα σχόλια, αξίζουν.

Αντιπεριφερειάρχης ΠΑΣΟΚ???????????

Μόνο αγανάκτηση προκαλεί η επιλογή των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ για το νομό Καβάλας στο πρόσωπο του Λάκη Γρανά. Ο άνθρωπος όχι μόνο δεν μπορεί να αρθρώσει πολιτικό λόγο, αλλά δεν μπορεί να συζητήσει τα πλέον απλά ζητήματα του Νομαρχιακού Συμβουλίου.
http://www.k-tipos.gr/ktipos/detail.php?ID=13552

Άλλα αντι άλλων ή άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε.

Ο ίδιος ήταν έλεγε ότι δεν τον ενδιαφέρει η θέση του αντιπερειφερειάρχη γιατί διαφωνεί με την διαδικασία και ότι απέχει σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Τώρα λέει ότι του το ζήτησε η τοπική κοινωνία και δέχθηκε την πρόκληση.

Ας μου εξηγήσει κάποιος από πότε ο Παπουτσής και ο Τιμοσίδης με τέτοιες πετυχημένες  επιλογές εκφράζουν την τοπική κοινωνία;

Είναι οι βλακείες των βουλευτών της Καβάλας, του Έβρου και των υπόλοιπων νομών που τρώγονται μεταξύ τους μόνο και μόνο για να μην βάλουν κάποιον αξιόλογο πολιτικό, μη χειραγωγήσιμο και έχουν γεμίσει τον τόπο με μαριονέτες.

Ένα μεγάλο μπράβο για τις επιλογές σας.

Να τις θυμάστε όταν θα αρχίσουν να πέφτουν οι σφαλιάρες.

Οι αποφάσεις της τοπικής κοινωνίας... βοήθεια μας

Επειδή πολλοί συμπολίτες μας αλλά και δημοσιογράφοι αυτής της έρημης πόλης υποστηρίζουν ότι για τις αυτοδιοικητικές εκλογές πρέπει να αποφασίζει η "αμερόληπτη" τοπική κοινωνία, τους έχω ένα πολύ ωραίο παράδειγμα από τις "δημοκρατικές" διαδικασίες στο νομό Έβρου.

http://gatzoli.blogspot.com/2010/09/blog-post_6281.html

μη παραλείψετε να διαβάσετε και τα σχόλια

Η Υποκρισία στο Μεγαλείο της

Αν ξανακούσω Καβαλιώτη παράγοντα να γκρινιάζει γιατί δεν έχουμε Καβαλιώτη Περιφερειάρχη θα τον κλωτσήσω!
Η υποκρισία στο μεγαλείο της!


Αν ήθελες παραγοντισκε Καβαλιώτη έναν Καβαλιώτη Περιφερειάρχη
 βγες από τοπικές μικροκομματικές αντιλήψεις και προώθησε ικανά και δυνατά στελέχη που θα μπορούσαν να το διεκδικήσουν επάξια

Αν ήθελες παραγοντισκε Καβαλιώτη έναν Καβαλιώτη Περιφερειάρχη
 βρες έναν που να ήθελε να πάει

Αν ήθελες παραγοντισκε Καβαλιώτη έναν Καβαλιώτη Περιφερειάρχη
 δημιούργησε τις προϋποθέσεις για κάτι τέτοιο, όχι για αυτές τις εκλογές αλλά τουλάχιστον για τις επόμενες


Αν ήθελες παραγοντισκε Καβαλιώτη έναν Καβαλιώτη Περιφερειάρχη
 στήριξε μια επιλογή που να αξίζει


Αν ήθελες παραγοντισκε Καβαλιώτη έναν Καβαλιώτη Περιφερειάρχη
 πίεσε του Καβαλιώτες Βουλευτές να πιέσουν και εκείνοι στην Αθήνα 

Αν ήθελες παραγοντισκε Καβαλιώτη έναν Καβαλιώτη Περιφερειάρχη
 πίεσε τους ΒουλευτοΔημάρχους να μην σκοτώνονται μεταξύ τους μην τυχόν και πάει κάποιος της προκοπής  και χάσουν τα πρωτεία

Αυτός ...Αυτός ο κομματικός διαγκωνισμός, οι μηχανισμοί και οι κομματικές αγκυλώσεις !!!


Αυτά επιλέγουν δευτεροτριτα στελέχη και λακέδες !!

Χαμοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοός

Βγήκε ο "υπεράνω" όλων Καλλιοτζής και διαμαρτυρήθηκε για την καταγγελία για το σπίτι του και ΤΑ ΕΒΓΑΛΕ ΟΛΑ ΣΤΗ ΦΟΡΑ...

Αφού ζήτησε να ελεγχθούν τα σπίτια όλων των ΠΑΣΟΚΩΝ αιρετών όλων των βαθμίδων, ειδικά στη ΔΕΠΟΣ, καθώς και των Παπουτσή, Τιμοσίδη και Σιμιτσή έχωσε και τον ομόσταυλο του πρώην υπουργό Καλαϊτζή.
Βγαίνει και ο Καλαϊτζής και με συνοπτικές διαδικασίες δίνει στεγνά το Νομάρχη για τις άλλες καταγγελιες για τις ελληνοποιήσεις και δήλωσε ότι "κάποιος" έβγαλε μαύρα χρήματα. Πολλά!


Περιμένουμε και τις απαντήσεις των ΠΑΣΟΚΩΝ
Έπεται συνέχεια ... χα χα

«Η Ελλάδα δεν ανήκει στον Σπύρο»!...

(Πρόταση για μια διαφορετική ηγεσία στην χώρα)

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Τον Μάνο δεν τον ήξερα, τον γνώρισα μέσα από το διήγημα που έγραψε για τον Σπύρο. Τον Σπύρο, όμως, τον ξέρω καλά! Ο τύπος αυτός είναι ο μηχανισμός και ταυτόχρονα το αποτέλεσμα της λεγόμενης μεταπολίτευσης. Είναι ο κρίκος της πατρωνίας, του μεταπολιτευτικού πελατειακού κράτους, που αποτέλεσε μετεξέλιξη εκείνου που δομήθηκε μετά τον εμφύλιο, μέχρι την χούντα.

Ο Σπύρος είναι ο παραγοντίσκος, στην γραμμή του οποίου αναπτύχθηκε και μακροημέρευσε ο δικομματισμός, σε συνάρτηση με την παθογένεια του κράτους και τον πολιτισμικό εκχυδαϊσμό της ελληνικής κοινωνίας. Αποτελεί την επιτομή ενός επαρχιώτικου ατομισμού, ο οποίος με...
 την αστικοποίηση του φορέα του, υπονομεύει εξ υπαρχής κάθε δυνατότητα ορθολογικής οργάνωσης του αστικού κράτους και κάθε πιθανότητα ανάπτυξης μίας κουλτούρας, η οποία θα μπορούσε να το υποστηρίξει.
Ο Σπύρος ένα πράγμα έμαθε και αυτό μετέδωσε στους απογόνους του: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αλλά όχι μόνον αυτά. Αγιάζει και αυτούς που κάθε φορά έχουν τα μέσα και τις ηγεσίες που του δίνουν τα μέσα για να ικανοποιήσει τα ιδιοτελή συμφέροντά του, τα οποία αποτελούν τον μοναδικό σκοπό της ύπαρξής του. Είναι γέννημα-θρέμμα του σύγχρονου μικροαστισμού στην Ελλάδα και στοιχείο διαιώνισης της φαυλότητας, την οποία υπηρέτησε το πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης, μέσω νοσηρών συνταγματικών πρωτοβουλιών, ακόμη νοσηρότερων πολιτικών πρακτικών, αντιδημοκρατικών εκτρωμάτων με την μορφή εκλογικών νόμων που διέσυραν την έννοια της αναλογικότητας, ελεεινής προπαγάνδας και τραυματικής διαπλοκής.
Ο Σπύρος γέρασε, άσπρισαν τα μαλλιά του, αλλά, δυστυχώς, μεταλαμπάδευσε αυτήν την κουλτούρα στα τέκνα του, δίχως ποτέ να ασκήσει αυτοκριτική, καθώς γι’ αυτούς που «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», δεν υπάρχουν περιθώρια ανάπτυξης της αυτοκριτικής. Πάντα κάποιος άλλος φταίει. Σήμερα η απόγονοι του Σπύρου αποτελούν το ουσιαστικό πρόβλημα ανάπτυξης της ελληνικής κοινωνίας σ’ ένα σύγχρονο δημοκρατικό πλαίσιο. Είναι αυτοί που εσωτερίκευσαν ευκολότερα από άλλους τα πολιτισμικά στοιχεία του νεοφιλελευθερισμού, τα στερεότυπά του και το lifestyle του. Το τελευταίο δεν είναι αυτό που νομίζει ο γιός του Σπύρου. Δεν είναι η μόδα, δηλαδή, αλλά ένας παντοδύναμος μηχανισμός αναπαραγωγής αξιών, στάσεων, συμπεριφορών, προκαταλήψεων και προσδοκιών.
Τώρα όλοι βρισκόμαστε στα χέρια των απογόνων του Σπύρου. Είναι λιγότερο μάγκικα από τα δικά του, αλλά εξίσου θρασύδειλα και ανίκανα να δημιουργήσουν έναν διαφορετικό κόσμο. Δυστυχώς αυτά τα χέρια συνοδεύονται και από βούληση, η οποία εκφράζεται καθημερινά μέσω της κοινωνικής πρακτικής, δηλητηριάζοντας τις κοινωνικές σχέσεις και μέσω της κομματικής πρακτικής με αποκορύφωμα … την ώρα της κάλπης.
Για τον εξωτερικό παρατηρητή, η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, υπό την επιτροπεία της τρόικας, καταλήγει στο να κλονίζει την ύπαρξη αυτών των αλλοτριωμένων προσωπικοτήτων του σύγχρονου ελληνικού μικροαστισμού. Αν παρακολουθήσεις, όμως, με θεωρητική επάρκεια τα εμπειρικά αποτελέσματα της πολιτικής διαλεκτικής του Γιώργου, που συνδυάζονται, ασφαλώς, με την πολιτική οικονομία του ΔΝΤ, θα βγάλεις άλλα συμπεράσματα.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός της Ελλάδας και τα βασικά στελέχη της κυβέρνησής του, αλλά και το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού προσωπικού όλων των κομμάτων, δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από … Σπύροι ή απόγονοι Σπύρων. Σκέφτονται, λειτουργούν και πολιτεύονται με τον ίδιο χυδαίο και κουτοπόνηρο τρόπο με εκείνους. Την πολιτική ανεντιμότητα την βαφτίζουν «αίσθηση υψηλού εθνικού χρέους», ενώ την προσωπική τους ανεντιμότητα την ονομάζουν «πολιτική ευελιξία». Τα φρικτά ψεύδη και τις ανακολουθίες τους τις αποκαλούν «στάση ευθύνης απέναντι στην ανάρμοστη πολιτική συμπεριφορά των αντιπάλων τους του δικομματισμού».
Αν το δεις ιστορικά, το ίδιο έπρατταν και οι προηγούμενοι, επιχειρώντας να «νομιμοποιηθούν» στους ψηφοφόρους τους σε σχέση με τους προηγούμενους από αυτούς και πάει λέγοντας. Πρόκειται για την ανακύκλωση της διαλεκτικής της διαφθοράς, της διαπλοκής και της πολιτικής αισχρότητας, που καταλήγει στην διαιώνιση του δικομματισμού και τίποτα περισσότερο. Τώρα που η κρίση που προκάλεσε το καθεστώς οδηγεί τον δικομματισμό σε απόλυτο αδιέξοδο, οι Σπύροι και οι απόγονοί τους προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο, να διευρύνουν τον παραγοντισμό τους και να λάβουν κατάλληλες θέσεις στα κόμματα και στην κοινωνία των πολιτών, για να είναι έτοιμοι, όταν δώσει το σύνθημα η τρόικα, να κινηθούν ώστε στην επόμενη βουλή να υπάρξει μία κυβέρνηση «εθνικής ανάγκης» στελεχωμένη και υποστηριζόμενη από δαύτους, η οποία θα επαγγελθεί την έναρξη μίας νέας περιόδου για τον ελληνισμό. Είπαμε, «εθνική» θα είναι η κυβέρνηση, στο έθνος θα απευθύνεται, καθώς ήδη θα έχει «καθαρίσει» με τον λαό. Άλλωστε … δημοκρατικά, με την ψήφο του θα κυβερνά, αν και δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η ψήφος θα τους παρέχει σχετική εξουσιοδότηση. Μήπως - και σήμερα - η ψήφος του εκλογικού σώματος είναι αυτή που εξουσιοδοτεί την κυβέρνηση να νομοθετεί και να πολιτεύεται με αυτόν τον τρόπο (;!)
Εάν, αγαπητοί φίλοι, δεν εννοήσετε ότι η διαχωριστική γραμμή σήμερα βρίσκεται περισσότερο στο κοινωνικό παρά στο πολιτικό επίπεδο, διαιρώντας την κοινωνία σε αυτούς που εσωτερικεύουν την κουλτούρα των Σπύρων από εκείνους που ποτέ δεν την υιοθέτησαν, δεν πρόκειται η κοινωνία των πολιτών να αποκτήσει τα πολιτικά χαρακτηριστικά που θα της επιτρέψουν να παίξει σημαίνοντα ρόλο στις εξελίξεις. Μιλώντας την γλώσσα του Σπύρου, δεν μπορεί να προσδοκάς μια διαφορετική πολιτική εξέλιξη από αυτήν της μεταπολίτευσης. Αυτή η άτιμη η γλώσσα του σύγχρονου μικροαστισμού, που αναπαράγεται σωρηδόν από ανθρώπους που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί, φαλκιδεύει κάθε ιδέα για κοινωνική και πολιτική χειραφέτηση.
Αυτός είναι ο σημαντικότερος λόγος που, αν και υπάρχει – όπως μου μεταφέρεται από πολλές πλευρές – δραστηριοποίηση σε κάποια πεδία ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών, δεν παρατηρούνται αξιόλογα αποτελέσματα στην πολιτική ζύμωση. Αν συνεχίσουμε την προσπάθεια να πειστούν οι Σπύροι να αλλάξουν «μυαλά», θα πρέπει εμείς οι υπόλοιποι, να μιλήσουμε την γλώσσα των Σπύρων και τότε, ως εκ θαύματος, θα έχουμε ενταχθεί στο γενικότερο πλαίσιο του λόγου και της κουλτούρας του Σπύρου. Ας πάψουμε, λοιπόν, να απευθυνόμαστε στους Σπύρους. Σύντροφοί μας είναι οι Μάνοι και για να πάψουν να νοιώθουν μόνοι, ας τους αγκαλιάσουμε και ας προχωρήσουμε στην ανάδειξη μιας ηγεσίας από την κοινωνία των πολιτών, που θα σπάσει το κοινωνικό απόστημα της σύγχρονης μορφής του μικροαστισμού και του πατερναλισμένου κομματισμού στην πατρίδα μας. Πάμε μπροστά και όσοι θέλουν και μπορούν, ας ακολουθήσουν. Αν οι πολιτικοί φορείς της αριστεράς, αλλά και προοδευτικές δυνάμεις που τοποθετούνται στο κέντρο ή και δεξιότερα, θελήσουν, ας σπεύσουν να συγκροτήσουν με την συγκεκριμένη κοινωνία των πολιτών, τον αντικαθεστωτικό πόλο που θα θέσει σε κίνηση την πολιτική ιστορία στον τόπο μας. Αυτήν την στιγμή ζούμε το Τέλος της Ιστορίας με όρους μεταπολίτευσης και αναζητείται ηγεσία που θα θέσει εκ νέου σε κίνηση τον τροχό της ιστορίας. Κανένα απολύτως μέλος του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος δεν θα μπορούσε να ηγηθεί αυτής της προσπάθειας. Το πολιτικό μας σύστημα άργησε πολύ να μετεξελιχθεί, εξαιτίας κυρίως του ρόλου της διαπλοκής και τώρα πια είναι καμένο χαρτί. Είναι δημιούργημα Σπύρων και δεν μπορεί παρά να σβήσει με την δύση της πολιτισμικής κυριαρχίας αυτών.


 Σχόλιο: Δεν χρειάζεται να ψάξουμε κ πολύ για να βρούμε τους "Σπύρους" της Καβάλας.
Κυκλοφορούν ανάμεσα μας...
Επιβιώνουν ως τα καλύτερα παράσιτα - ζουν εις βάρος κάποιου άλλου- πάνω σε ξενιστές, μέχρι να τους απομυζήσουν και αυτούς και το σύστημα.


Μόνο. λοιπόν, με την δύση τους θα δούμε άσπρη μέρα.


Πετάξτε τους Σπύρους από την πολιτική ζωή του τόπου μας
Είναι για το καλό όλων!

Σιγά τον αποκλεισμό!

Μετά από συζήτηση για την σημερινή κατάσταση στην οικονομία σε τοπικό σταθμό οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί αποφάσισαν να βγάλουν ένα στέλεχος της "αποκλεισμένης από τα ΜΜΕ αριστεράς" να μας αναλύσει την εναλλακτική πρόταση σωτηρίας της Ελληνικής Οικονομίας.

Με έκπληξη άκουσα την φωνή του Δ. Παπαδημούλη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ.
Γνώριμη φωνή αφού τον ακούμε σχεδόν καθημερινά σε όλα τα πάνελ των λεγόμενων μεγαλοδημοσιογράφων.

Μετά το πρώτο σοκ των "αποκλεισμένων" περίμενα με αγωνία την σωτήρια εναλλακτική πρόταση που θα σώσει τη Ελλάδα από το ΔΝΤ. Η δεκάλεπτη ραδιοφωνική συνέντευξη ακούστηκε στα αυτιά μου σαν ένας ατελείωτος μονόλογος γκρίνιας για τους αποκλεισμούς που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ από τα ΜΜΕ και το πως δεν φτάνει η φωνή του στον κόσμο.

Όταν ο ραδιοφωνικός παραγωγός τον "διέκοψε" για να του υπενθυμίσει ότι το τοπικό ραδιόφωνο μπορεί να αναμεταδώσει το όποιο μήνυμα του ο μέγιστος "αποκλεισμένος", ελαφρώς εκνευρισμένος, ζήτησε να μην τον διακόπτουν...

Φυσικά δεν είπε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ.
ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ.
ΜΟΝΟ ΓΚΡΙΝΙΑ

Εδώ ο κόσμος καίγεται...

Εδώ ο κόσμος καίγεται και οι μαλάκες σε όλη την Ελλάδα διαμαρτύρονται για τον "Καλλικράτη".

Κλείνουν λιμάνια, αεροδρόμια, δρόμους, τελωνεία κλπ.

Έχω μια καλύτερη ιδέα.

ΝΑ ΚΛΕΙΣΤΟΥΝ ΣΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΟΥΣ, ΝΑ ΚΛΕΙΔΩΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ.

Α, και όταν σας καλούν να επιχειρηματολογήσετε για την άποψη σας προετοιμαστείτε και λίγο "φωστήρες" της πολιτικής.

Άσχετοι και επικίνδυνοι παραγοντίσκοι...

Η αξιοκρατία και η …Αγλαΐα!!!

Από το press-gr

Κι άλλος σκανδαλώδης διορισμός για το «εκλεκτό κομματικό τέκνο» από την Αιτωλοακαρνανία. Μπήκε χωρίς πτυχίο στο ΔΣ του ΕΟΤ ενώ είχε διοριστεί με το γνωστό σκανδαλώδη τρόπο και στη Βουλή παραμονές εκλογών. Αυτό είναι το μήνυμα σε εκατοντάδες χιλιάδες άνεργους πτυχιούχους; Ενόχληση στο περιβάλλον Παπανδρέου...

Από τον Θανάση Λεπίδη

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ

Μπορεί να βουίζει η δημοσιογραφική και πολιτική πιάτσα, για τον τρόπο με τον οποίο επιλέχθηκαν από την ηγεσία του υπουργείου Πολιτισμού τα μέλη που απαρτίζουν το νέο ΔΣ του ΕΟΤ, η περίπτωση όμως της κυρίας Αίγλης Μπαλαμάτση, ξεπερνά πραγματικά κάθε προηγούμενο…Η 26χρονη από την Αιτωλοακαρνανία, η οποία ακόμη δεν έχει καταφέρει να αποκτήσει πτυχίο από το ΤΕΙ στο οποίο φοίτησε, πίνει νερό στο όνομα του «παπανδρεϊσμού» τα τελευταία πέντε χρόνια, με το πολιτικό αζημίωτο βέβαια. Εκτός από τις θέσεις τις οποίες κατέλαβε, πάντοτε διορισμένη και «φυτευτή» τόσο στο ΠΑΣΟΚ όσο και στη Νεολαία του, τις όποιες «δουλείες» και «συναλλαγές» έχει εξασφαλίσει από το Κίνημα κατά τα χρόνια της αντιπολίτευσης, κατάφερε να διοριστεί με σκανδαλώδη τρόπο στη Βουλή (ως ΔΕ, Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, φυσικά αφού δεν έχει πτυχίο!!!) λίγες μέρες πριν από τις πρόσφατες εκλογές του Οκτωβρίου, προκαλώντας την μήνιν και τον εκνευρισμό των απλών και αγνών αγωνιστών του ΠΑΣΟΚ και κυρίως των νέων ανθρώπων που συγκεντρώνουν συνεχώς προσόντα και βλέπουν τους «κολλητούς» και τις «κολλητές» να καταλαμβάνουν τις θέσεις…Τελευταίο κρούσμα «αξιοκρατίας» και «δίκαιης επιλογής στελεχών» όπως συνηθίζει να λέει ο πρωθυπουργός, ήταν ο διορισμός της συγκεκριμένης κυρίας –χωρίς πτυχίο- στο ΔΣ του ΕΟΤ. Αλήθεια με ποια επιστημονική η γνωστική ιδιότητα τοποθετήθηκε η συγκεκριμένη κυρία στη θέση αυτή;Καλά πληροφορημένες πηγές υποστηρίζουν πως η επιλογή αυτή, ανήκει προσωπικά στον υπουργό Πολιτισμού, στον οποίο η κυρία Μπαλαμάτση ασκεί έντονη επιρροή τα τελευταία χρόνια, ενώ οι ίδιες πηγές φέρνουν το περιβάλλον του πρωθυπουργού σχεδόν εξοργισμένο, από τη συγκεκριμένη εξέλιξη, καθώς θεωρούν πως το συγκεκριμένο άτομο εκμεταλλεύεται πλέον, προς ίδιο όφελος, την εμπιστοσύνη με την οποία την περιέβαλε για χρόνια ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.Ας το σκεφτούν λοιπόν καλά, οι εκατοντάδες χιλιάδες άνεργοι πτυχιούχοι της χώρας, πως τελικά, υπάρχει και άλλος τρόπος για να κατακτά κανείς δημόσιες θέσεις και μισθούς…

"Νέος Ρόβλιας" ο υφυπουργός Μαγκριώτης...

Ντοκουμέντα δείχνουν ότι κάνει ρουσφέτια αντίστοιχα με αυτά που οδήγησαν στην αποπομπή του πρώην υφυπουργού Εσωτερικών. Αυτός θα τη γλιτώσει; Από τον Κλεάνθη Σοφό Τα παθήματα δεν γίνονταιμαθήματα για κάποιους στην κυβέρνηση. Ιδιαίτερα αυτό που συνέβη στον πρώην υφυπουργό Εσωτερικών Ντίνο Ρόβλια. "Νέος Ρόβλιας" αποδεικνύεται τώρα ο υφυπουργός ΥποδομώνΓιάννης Μαγκριώτης. Όπως αποκαλύπτεται από συγκεκριμένα ντοκουμέντα (κάντε κλικ επάνω να μεγαλώσουν), ακόμη και μετά την υπόθεση Ρόβλια το υπουργικό γραφείο του κ. Μαγκριώτη συνέχιζε να δέχεται αιτήματα για ρουσφέτια. Και μάλιστα φαίνεται ότι η καταγραφή τους γίνεται και με ηλεκτρονικό τρόπο. Βγαίνει δηλαδή το συμπέρασμα ότι αυτή η τακτική που παραπέμπει σε ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων είναι διαρκής από τον κ. Μαγκριώτη που μάλλον δεν πτοήθηκε από την απομάκρυνση Ρόβλια...

Το ένα έγγραφο αφορά σε μεταθέσεις φαντάρων -είναι ο ίδιος λόγος για τον οποίο υποχρεώθηκε σε παραίτηση ο κ. Ρόβλιας. Ο ενδιαφερόμενος ζητά μάλιστα να πάει στο Πολεμικό Μουσείο, στο Ρουφ ή στο Μετοχικό Ταμείο (τρεις από τις καλύτερες θέσεις) και το αίτημα παραπέμπεται από τους συνεργάτες του κ. Μαγκριώτη στο γραφείο του υπουργού Άμυνας Ευ. Βενιζέλου, γράφοντας και το σχετικό τηλέφωνο του Διευθυντή του γραφείου του κ. Βενιζέλου... Το άλλο αίτημα, που έχει περαστεί και... στο κομπιούτερ του κ. Μαγκριώτη, προέρχεται από μηχανολόγο που έχει κάνει αίτηση για τον ΟΣΕ και την ΕΡΓΟΣΕ και ζητά τη μεσολάβηση του υφυπουργού. Κι ένας πρώην δήμαρχος που ζητά να γίνει συνεργάτης του υφυπουργού... Μπορεί να θεωρούνται "παρονυχίδες" αυτά, αλλά δείχνουν ότι κάποιοι στην κυβέρνηση δεν αλλάζουν εύκολα νοοτροπία και κινούνται σε άλλο μήκος κύματος από τις πρωθυπουργικές εντολές. Το ερώτημα είναι αν ο κ. Μαγκριώτης θα έχει την τύχη του κ. Ρόβλια ή αυτός θα πάρει ...συγχωροχάρτι;

Πρόταση:

Ποιος είναι ο επόμενος;

Η ΒΑΘΥΤΑΤΗ ΚΡΙΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΜΩΝ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ...

by fimotro

Του Γιάννη Μαυρή

Στο χρόνο που πέρασε, η βαθύτατη κρίση που χαρακτηρίζει το σύνολο των θεσμών στην Ελλάδα δεν δείχνει να περιορίζεται. Αντιθέτως, η ελάχιστη βελτίωση της συνολικής εικόνας οφείλεται, το πιθανότερο, στην πολιτική μεταβολή που σημειώθηκε τον περασμένο Οκτώβριο. Γεγονός που -κατά κανόνα- επηρεάζει ευνοϊκά, πλην όμως συγκυριακά, το γενικό κοινωνικό κλίμα. Συνεπώς, η κρίση των θεσμών μάλλον τείνει να αναπαράγεται με την ίδια ένταση. Η εμπιστοσύνη που τρέφουν οι πολίτες στους θεσμούς της διακυβέρνησης, της οικονομίας και της κοινωνίας

αποτελεί μια σημαντική παράμετρο της πολιτικής και οικονομικής σταθερότητας μιας χώρας. Η συνολική κατάταξη των θεσμών, με βάση τις τιμές που καταγράφουν... στο δείκτη εμπιστοσύνης, δίδεται στο σχετικό διάγραμμα και είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική, όχι μόνο για τους θεσμούς της πολιτικής, αλλά και της οικονομίας. Με εξαίρεση τους τρεις πρώτους και ελάχιστους ακόμη, η κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς του κράτους και της διακυβέρνησης συνεχίζει να είναι πρωτοφανής. Συνιστά ανοικτή κρίση της κοινωνικής τους νομιμοποίησης. Με βάση τη μέτρηση του 2009, επιβεβαιώνεται το συμπέρασμα ότι ελάχιστοι θεσμοί απολαμβάνουν σχετικά υψηλά ποσοστά κοινωνικής εμπιστοσύνης, ενώ οι περισσότεροι (24/48, έναντι 25 το 2008) δεν εμφανίζουν καν θετικό ισοζύγιο εμπιστοσύνης. Η διάρρηξη της κοινωνικής εμπιστοσύνης, που πιστοποιείται ακόμη μια φορά, συνιστά γεγονός με προφανή πολιτική σημασία και επιπτώσεις, όχι μόνον στις δυνατότητες άσκησης της διακυβέρνησης, αλλά και στη λειτουργία της οικονομίας. Ιδίως σε συνθήκες δημοσιονομικής και κοινωνικής κρίσης.

Κρατική μηχανή και διακυβέρνηση

Στη φετινή κατάταξη του δείκτη εμπιστοσύνης, η Εθνική Μετεωρολογική Υπηρεσία (CI=1.840, έναντι 1.517 το 2008), με μια θεαματική αύξηση (323 μονάδων) αφαιρεί την πρώτη θέση από την Πυροσβεστική (CI=1.517, έναντι 1.840 το 2008), η εμπιστοσύνη στην οποία επλήγη καίρια το περασμένο καλοκαίρι (σημειώνει απώλειες 323 μονάδων). Οπως έχει επισημανθεί, πρόκειται για θεσμούς, οι οποίοι σχετίζονται ευθέως με την εδώ και καιρό παγιωμένη ανασφάλεια στις σύγχρονες κοινωνίες της διακινδύνευσης. Από την άλλη πλευρά, η σειρά κατάταξης αποτυπώνει έκδηλα και την επίδραση των οικολογικών καταστροφών που βιώνει και η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Στην ίδια ομαδοποίηση εντάσσεται και ο Στρατός, που ανεβαίνει φέτος στην 6η θέση (από την 7η το 2008), με δείκτη 494, έναντι 375 προηγουμένως (αύξηση 119 μονάδων).

Και το 2009, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εξακολουθεί να είναι ο μοναδικός πολιτικόςθεσμός που εμπιστεύονται σήμερα οι Ελληνες πολίτες (CΙ=978, 3ος στη σειρά κατάταξης). Σημειώνει μάλιστα και σημαντική αύξηση, έναντι της περσινής βαθμολογίας (CI 2008=880, +98 μονάδες). Είναι προφανές ότι στην εδραίωση αυτής της εικόνας έχει συντελέσει αφενός η εξαιρετικά υψηλή αποδοχή, τόσο του σημερινού Προέδρου Κ. Παπούλια, όσο και του προηγούμενου (Κ. Στεφανόπουλου), αλλά και η επιβεβαιωμένη σύγκλιση των σημερινών κομμάτων της διακυβέρνησης στο πρόσωπό του. Οφείλεται, όμως, και στο γεγονός ότι ο ΠτΔ δεν αναμειγνύεται ενεργά στη διαδικασία λήψης των αποφάσεων.

Η απαξίωση των κυβερνήσεων, των πολιτικών κομμάτων και της κρατικής διοικητικής μηχανής δεν μεταβλήθηκε αισθητά κατά τη διάρκεια του 2009. Τα πολιτικά κόμματα κατατάσσονται φέτος στην προτελευταία (47η, από την τελευταία 48η το 2008) θέση του δείκτη (CI=15, έναντι 10 το προηγούμενο έτος, +5), κάτι που ασφαλώς δεν μπορεί να εκληφθεί ως επιτυχία. Οι κυβερνήσεις υποβιβάζονται στην τελευταία (48η), με CI=14, έναντι 12 το 2008 (+2) και η κρατική διοικητική μηχανή, δηλαδή τα υπουργεία, στη 43η (44η το 2008), με δείκτη CI=34, έναντι 31 το 2008 (+3). Η συσσωρευμένη κοινωνική δυσπιστία εξακολουθεί να πλήττει και τη Βουλή, η οποία, ωστόσο, καταλαμβάνει φέτος την 30ή θέση από την 38η που κατείχε πέρυσι (CI=74, έναντι 57 προηγουμένως, +17). Αντιθέτως, μειώνεται φέτος η (ήδη οριακή) εμπιστοσύνη στις βαθμίδες της διοίκησης, που θεωρητικά βρίσκονται πιο κοντά στον πολίτη, συγκεκριμένα: στους δήμους (CI=91, έναντι 115 πριν, -24) και στις νομαρχίες (CI=83, έναντι 102 το 2008, -19).

Τόσο το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (CI=260, έναντι 267 το 2008), όσο και οι θεσμοί της Ευρωπαϊκής Ενωσης (CI=188, έναντι 203 το 2008), καταγράφουν σχετική μείωση (7 και 15 μονάδες αντιστοίχως), αλλά εξακολουθούν -παρά τη μικρή υποβάθμισή τους- να καταλαμβάνουν υψηλές θέσεις στη γενική κατάταξη του δείκτη (10η και 14η αντιστοίχως, έναντι της 8ης και της 12ης, το 2008).

Αν και σε σχέση με τα κόμματα, τα συνδικάτα εξακολουθούν να καταγράφουν πολλαπλάσια ποσοστά εμπιστοσύνης, εντούτοις, τόσο η ΑΔΕΔΥ (CI=63, έναντι 89 το 2008) όσο και η ΓΣΕΕ (CI=58, έναντι 87) εμφανίζουν σήμερα σημαντικές απώλειες (-26 και -29 αντιστοίχως). Ειπωμένο διαφορετικά, φαίνεται ότι η οικονομική κρίση εντείνει την κρίση αξιοπιστίας των συνδικάτων.

Σχετική ανάκαμψη παρατηρείται στην εμπιστοσύνη προς την Αστυνομία (CI=120, έναντι 93, +27) και σε μικρότερο βαθμό προς τη Δικαιοσύνη (CI=91, έναντι 83, +8). Ωστόσο, σε σύγκριση με τη θετική εικόνα που κατέγραφαν αντίστοιχες έρευνες προηγούμενων ιστορικών περιόδων, παρόμοια με τα σημερινά επίπεδα εμπιστοσύνης κρίνονται χαμηλά.

Σε αντίθεση με τη σημαντική υποχώρηση που είχε καταγράψει το 2008 η εμπιστοσύνη προς την Εκκλησία (ο δείκτης της οποίας είχε κυμανθεί τότε σε οριακά επίπεδα: CI2008=107, έναντι 181 το 2007), στη φετινή μέτρηση καταγράφεται μικρή ανάκαμψη (CI2009=119, +12). Εντούτοις, η Εκκλησία υποβιβάζεται φέτος στην 24η θέση της κατάταξης των θεσμών, ενώ το 2007 κατείχε τη 15η. Φαίνεται ότι η εκλογή του σημερινού Αρχιεπισκόπου επουλώνει μεν, αλλά με πολύ αργούς ρυθμούς, την πληγή που άνοιξε το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου (και τα παλαιότερα).

Επιχειρήσεις και οικονομία

Η κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς δεν αφορά μόνον τη διακυβέρνηση και το κράτος. Εξίσου σημαντικό έλλειμμα εμπιστοσύνης των πολιτών-καταναλωτών εξακολουθούν και φέτος να παρουσιάζουν οι περισσότερες κατηγορίες και κλάδοι των επιχειρήσεων (6 στους 8).

Μάλιστα, συγκριτικά με το 2008, σε 4 κλάδους, διαπιστώνεται περαιτέρω επιδείνωση. H μεγαλύτερη δυσπιστία των καταναλωτών εκδηλώνεται πλέον απέναντι στις ασφαλιστικές εταιρείες (CI=29, έναντι 36, με απώλειες 7 μονάδων), οι οποίες υποβιβάζονται στη 45η θέση (από τη 43η) και στις τράπεζες, ο δείκτης των οποίων επίσης υποχωρεί, κατά 7 μονάδες (CI=37, έναντι 44 το 2008). Επιπλέον, η θέση των τραπεζών στην κατάταξη συνεχίζει για δεύτερη χρονιά να υποβαθμίζεται: κατατάσσονται φέτος στη 42η θέση, από τη 41η το 2008 και τη 40ή το 2007.

Οι εταιρείες τροφίμων, οι οποίες κατά τη διετία 2007-2008 καταλάμβαναν σταθερά την τελευταία θέση μεταξύ των επιχειρηματικών κλάδων και το 2008 βρέθηκαν στη 45η θέση του γενικού δείκτη, κατάφεραν φέτος να ξεφύγουν. Σημειώνοντας άνοδο 12 μονάδων (CI=39, έναντι 27 το 2008) ανέβηκαν στη 41η θέση, πάνω δηλαδή από τις ασφαλιστικές και τις τράπεζες. Ακολουθούν στις ίδιες χαμηλές θέσεις με το 2008 οι διαφημιστικές (CI=50, έναντι 53 το 2008, -3), οι εταιρείες κινητής τηλεφωνίας (CI=60, έναντι 56, +4) και οι κατασκευαστικές (CI=71, έναντι 80, -9). Σημαντική είναι και η ανάκαμψη της θέσης των εταιρειών πληροφορικής, οι οποίες εξακολουθούν να συγκεντρώνουν σήμερα μεταξύ των επιχειρήσεων και τα υψηλότερα ποσοστά κοινωνικής εμπιστοσύνης (CI=290, έναντι 250 προηγουμένως, +40 μονάδες), καταλαμβάνοντας στο σύνολο την 8η θέση (όπως και το 2007). Υψηλή κοινωνική εμπιστοσύνη περιβάλλει σταθερά και τα ιδιωτικά νοσοκομεία και τις κλινικές (CI=184, αμετάβλητο), τα οποία καταλαμβάνουν τη 15η θέση, έναντι της 36ης του Εθνικού Συστήματος Υγείας (ΕΣΥ).

Η τρέχουσα οικονομική κρίση φαίνεται ότι ενισχύει την κοινωνική εμπιστοσύνη σε κάποιους από τους κρατικούς οικονομικούς θεσμούς. Ετσι, η σημερινή ενίσχυση του ρόλου του κράτους και της οικονομικής του παρέμβασης μεταφράζεται σε σημαντική ενίσχυση της εμπιστοσύνης στην Τράπεζα της Ελλάδος (+28, CI=138, έναντι 110 το 2008). Αντιθέτως, το Χρηματιστήριο Αθηνών (CI=22, έναντι 16 το 2008, +6) παραμένει σταθερά στις τελευταίες θέσεις της κατάταξης (46η θέση). Γεγονός, που συνιστά σαφή ένδειξη για το ολοκληρωτικό πλήγμα που έχει υποστεί η αξιοπιστία του, πολύ πριν ξεσπάσει η σημερινή κρίση.

Χωρίς αμφιβολία, την πλέον θεαματική άνοδο (μετά την ΕΜΥ) καταγράφει στο δείκτη εμπιστοσύνης η Ολυμπιακή, μετά την ιδιωτικοποίησή της. Σημειώνοντας αύξηση 278 μονάδων, υπερδιπλασιάζει τον σχετικό δείκτη και ανεβαίνει από τη 16η θέση το 2008, στην 7η θέση της συνολικής κατάταξης (CI=444, έναντι 166 προηγουμένως).

Οι ανεξάρτητες διοικητικές αρχές

Η αναβάθμιση του ρόλου των ανεξάρτητων διοικητικών αρχών, που έχει εξαγγείλει η σημερινή κυβέρνηση, αλλά και οι αυξημένες προσδοκίες των πολιτών από αυτές, ίσως και πάλι εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, έχουν ενισχύσει την κοινωνική εμπιστοσύνη προς αυτές. Είναι χαρακτηριστικό ότι, αντίθετα με ό,τι συνέβη το 2008, στη φετινή μέτρηση, και οι τέσσερις ανεξάρτητες διοικητικές αρχές, που περιλαμβάνονται στο δείκτη εμπιστοσύνης, καταγράφουν σχετική άνοδο της εμπιστοσύνης των πολιτών. Μεταξύ τους, ο Συνήγορος του Πολίτη (CI=507, έναντι 486 το 2008, +21) εξακολουθεί να είναι η μόνη Αρχή που συγκεντρώνει υψηλά ποσοστά εμπιστοσύνης, καταλαμβάνοντας την 5η θέση στη συνολική σειρά κατάταξης (4η το 2008). Σε μια εποχή αναστάτωσης των παγιωμένων αντιλήψεων του Δικαίου, πρόκειται για τον θεσμό που τείνει κατεξοχήν να ταυτιστεί, στη συνείδηση της ελληνικής κοινής γνώμης, με την υπεράσπιση των δικαιώματων των πολιτών, απέναντι στην κρατική αυθαιρεσία. Η επιχειρούμενη αναβάθμιση του ρόλου του ΑΣΕΠ έχει ως αποτέλεσμα τη σημαντική τόνωση της κοινωνικής εμπιστοσύνης που το περιβάλλει (+64 μονάδες, CI=157, έναντι 93, το 2008). Επισημαίνεται, ακόμη, ότι η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (CI=138, έναντι 130 προηγουμένως) εξακολουθεί να εμφανίζει αρκετά υψηλότερο δείκτη εμπιστοσύνης, συγκριτικά με τη Δικαιοσύνη (CI=91). Από την άλλη πλευρά, παρά την ελαφρά βελτίωση που σημειώθηκε, το έλλειμμα εμπιστοσύνης που καταγράφεται για την Επιτροπή Ανταγωνισμού παραμένει αυξημένο (CI=60, έναντι 57 προηγουμένως).

Μέσα Ενημέρωσης και Ιντερνετ

Η κρίση της πολιτικής μεταφράζεται και σε εντεινόμενη κρίση αξιοπιστίας των Μέσων Ενημέρωσης. Το νέο στοιχείο που προκύπτει είναι ότι αυτή η κρίση περιλαμβάνει πλέον και το Ιντερνετ. Μεταξύ των Μέσων Ενημέρωσης, το ραδιόφωνο παραμένει σήμερα στην Ελλάδα το πλέον αξιόπιστο, αν και καταγράφεται και γι' αυτό μείωση (-29 μονάδες) της κοινωνικής του αποδοχής (CI=204, έναντι 233 το 2008 και 242 το 2007). Σημαντικό εύρημα της φετινής μέτρησης αποτελεί το γεγονός ότι το Ιντερνετ (CI=192), που μετρήθηκε για πρώτη φορά το 2008, αν και διατηρεί 2η θέση μεταξύ των Μέσων (και την 21η στη συνολική κατάταξη εμπιστοσύνης) εμφανίζει σοβαρή υποχώρηση, της τάξης των 61 μονάδων. Υποχώρηση του δείκτη εμπιστοσύνης καταγράφεται και για τις εφημερίδες (CI=52, έναντι 79 το 2008), οι οποίες υποβιβάζονται στην 39η θέση, αλλά και για την ήδη υπονομευμένη τηλεόραση (CI=32, έναντι 37 προηγουμένως). Η τελευταία βεβαίως δεν έχει παύσει να αποδοκιμάζεται κοινωνικά, αφού καταλαμβάνει μόλις τη 44η θέση, μεταξύ των 48 θεσμών του δείκτη, χάνοντας δύο επιπλέον θέσεις (από τη 42η).

Ο Ελληνικός Δείκτης Εμπιστοσύνης (GICI)

O Ελληνικός Δείκτης Εμπιστοσύνης στους Θεσμούς (GICI) αποτελεί ένα σημαντικό επιστημονικό εργαλείο, για τη διαχρονική συγκριτική αξιολόγηση της κοινωνικής εμπιστοσύνης στους σημαντικότερους εγχώριους θεσμούς.

Η μέτρηση της Public Issue, που καθιερώθηκε το 2007, επαναλαμβάνεται και φέτος, για λογαριασμό της «Καθημερινής», σε μια πολιτική συγκυρία που εξακολουθεί να παραμένει εξαιρετικά βεβαρημένη. Λόγω της σημερινής κρίσης που βιώνουμε, αποκτά εξαιρετική βαρύτητα και γίνεται περισσότερο επίκαιρη παρά ποτέ. Οι (48) θεσμοί, που διερευνώνται, καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα της κοινωνικής ζωής: διακυβέρνηση, επιχειρήσεις, εκπαίδευση, ανεξάρτητες αρχές, επαγγελματικές οργανώσεις, κοινωνία πολιτών και μέσα ενημέρωσης. Τόσο ο συνολικός δείκτης, όσο και οι επιμέρους δείκτες που υπολογίζονται για κάθε υποκατηγορία, αποτελούν μια εξαιρετικά λεπτομερή χαρτογράφηση για τις επικρατούσες, σήμερα στην Ελλάδα, κοινωνικές αντιλήψεις απέναντι στους θεσμούς.

Ενα αντιπροσωπευτικό δείγμα Ελλήνων πολιτών αποτιμά, ποσοτικά, την εμπιστοσύνη που αισθάνεται για κάθε έναν κοινωνικό θεσμό. Από τις απαντήσεις των ερωτηθέντων κατασκευάζεται ένας δείκτης εμπιστοσύνης, για κάθε θεσμό χωριστά. Κάθε δείκτης προκύπτει με βάση το λόγο θετικών/αρνητικών γνωμών για τον δεδομένο θεσμό, δηλαδή το ποσοστό των ατόμων που δηλώνουν ότι τον εμπιστεύονται, προς το ποσοστό των ατόμων που δυσπιστούν απέναντί του. Κατά συνέπεια, τιμή 100 στο δείκτη εμπιστοσύνης (CI) υποδηλώνει ότι υφίσταται απόλυτη ισοδυναμία θετικών και αρνητικών αντιλήψεων απέναντι στο θεσμό. Τιμή 200 στο δείκτη υποδηλώνει ότι ο αριθμός των πολιτών που εμπιστεύονται τον θεσμό είναι διπλάσιος από εκείνους που εκφράζουν δυσπιστία απέναντί του. Τέλος, τιμή 50 σημαίνει ότι οι αρνητικές εντυπώσεις είναι διπλάσιες από τις θετικές.